شب صعود قرآن

و الله الله فی الجهاد بأموالکم و أنفسکم و ألسنتکم فی سبیل الله.
لا تترکوا الأمر بالمعروف والنهی عن المنکر فیولی علیکم أشرارکم، ثم تدعون فلا یستجاب لکم.

خدا را! خدا را! درباره‌ی جهاد با اموال و جان‌ها و زبان‌های خویش در راه خدا.
امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که بدهای شما برتان مسلط می‌شوند. آن‌گاه هرچه خدا را بخوانید جواب ندهد! *

فقط چند سال بعد؛
در چنین روزی،
قرآن نازل‌شده،
دوباره به آسمان‌ها بالا رفت.
این‌بار؛
"قرآن ناطق".‌

* نهج‌البلاغه - نامه 47 - از آخرین کلام‏های خورشید

همه چیز در شب قدر

- می‌خواهم به تو نزدیک شوم.‌‌
- «قُرْبی لِمَن اسْتَیْقَظ لیلةَ القَدر»
- رحمتت را می‌خواهم.
- «رَحمتی لِمَنْ رَحِمَ الْمساکینَ لیلةَ القَدر»
- عبور از صراط ؛
- اگر می‌خواهی از پل صراط بگذری، «تَصدّقَ بِصدقة فی اللّیلةِ القَدر».
- بهشت ؛
- «لِمَنْ سبَّحَ تَسبیحَةً فی لیلةِ القَدر»
- نجات از دوزخ ؛
- «لِمَن اسْتَغفرَ فی لیلَةِ القَدر»
- رضای تو ؛
- رضای من این است که شب قدر نماز بخوانی.

همه چیز است و شب قدر.
کوتاهی خودمان را گردن خدا نیندازیم!

.: مناجات موسای نبی علیه‌السلام با معبود.
.: بحار الانوار، جلد نود و پنجـ‌م، صفحه‌ی صد و چهل و پنجـ‌م.
.: این روزها بیابان هم تشنه‌ی باران است!

خدا فقط در رمضان

دیروز حدیثی خواندم در وصف مردمان آخرالزمان:
"لا یعبدون الله الّا فی شهر رمضان".
به‏ نظرم منظورش این دوره و مخاطبانش هم ما باشیم!
هرچند که خیلی‏‌هامان از همین ماه هم، جز گرسنگی و تشنگی چیزی بیرون نمی‏‌بریم!

راه برگشت به خانه

رمضان ماه عود است.
ماه برگشت به خانه‌ات، به اصلت.
11 ماه رفتی و رفتی و رفتی.
این 1 ماه را برگرد.
ممکن است جای پاهایت در راه خانه کمرنگ شده باشد.
هرچند که؛
چه بخواهی و چه نخواهی، برت می‏گرداند
خدا.
اینقدر دوستت دارد که نگران است نکند راه خانه‌ات را گم کرده باشی.
کمکت می‌کند که برگردی به خانه.
نازت را هم می‌کشد.
می‌گوید اگر برگردی هدیه داری.
خودم می‌شوم هدیه‌ات.
خودم را می‏گذارم در دلت.
راه نمایت می‌شوم.
بعد از آن، هر کجا که خواستی برو.
اگر راه نما را روشن گذاشتی، هیچ‌وقت راه خانه‌ را گم نمی‌کنی.
تنها هم نمی‌شوی.
تا 11 ماه دیگر هرکجا که خواستی برو، فقط به همان شرط.

درسی از تاریخ

فردا سالگرد واقعه 28 مرداد است. واقعه‏ای به‏عنوان تجربه‏ای تلخ و درسی تاریخی که می‌توان به راحتی آن را با امروز ما مقایسه کرد.
دشمنان ایران عزیز، همیشه‌ی تاریخ در پی فرصتی بوده‌اند تا در این کشور حضوری از خود نشان دهند و مسلما بهترین زمان برای این کار، زمانی است که فضای سیاسی کشور آلوده به اختلافاتی هر چند جزئی می‌شود.
در واقعه 28 مرداد هم بعد از این‌که در تعامل آیت‌الله کاشانی و دکتر مصدق رخنه ایجاد شد، آمریکا و انگلستان شرایط را برای کودتا مناسب دیدند و در حالی که تنها 13 ماه از پیروزی جشمگیر مردم در قیام 30 تیر 1331 گذشته بود، این موفقیت با سرنگونی دولت مصدق شکست خورد.
این در حالی است که مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه آمریکا در دولت کلینتون، بعد از حدود نیم قرن پرده از نقش شوم این کشور در واقعه 28 مرداد برداشت و دخالت آمریکا در این کودتا را تائید و از آن ابراز تاسف کرد. به همین سادگی!
اوضاع امروز کشور ما هم چیزی است شبیه به اوضاع آن دوران. با این تفاوت که ما اختلاف‏ها را نادیده می‏گیریم و هرگز حاضر نیستیم تجربه را دوباره تجربه کنیم.

از نسل فاطمه

دور امام صادق علیه‏‌السلام نشسته بودند و قرآن می‏‌خواندند.
قاری خواند: « و الشمس و ضحیها »
گفت: خورشید، محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله است که دین را برای مردم روشن کرد.
خواند: « و القمر اذا تلیها »
گفت: ماه، علی علیه‏‌السلام است بعد محمّد.
خواند:‏ « و النهار اذا جلّیها »
گفت: روز، امامی است از نسل فاطمه سلام‌الله‌علیها که تاریکی‏‌های ظلم را از بین می‏‌برد.

.: راستی، چرا فقط جمعـــ‌ه‏‌ها؟
.: پیشاپیش عید شما و میلاد او مبارک.
.: اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر.

مرز دیوانگی!

روزمرّگی یعنی از صبح که بیدار می‌شوی تا شب، بدوی برای رفع نیازهایی محدود.
روزمرّگی یعنی عادت کنی به وضع موجود زندگی‌ات.
روزمرّگی یعنی تکرار ایام،
یعنی امروزت با دیروز فرق چندانی نداشته باشد.
روزمرّگی یعنی مرگ زندگی واقعی.
یعنی روحی خسته و جسمی پلاس.
خیلی وقت‌ها زندگی بوی مطبوعی ندارد.
دلت می‌خواهد اوضاع عوض بشود حتی اگر شده با جابجا کردن چندتا از وسیله‌های خانه یا رفتن به سفری دو سه روزه یا ... .
این‌ها به‌خاطر کسالت روح از یکنواختی موجود است که سرگرم شدن به این کارها حکم یک مسکّن را برای آنها دارد.
اما بعضی اوقات هرکاری که بکنی برای عوض شدن روحیه‌ات، فایده ندارد.
حتی رفتار و گفتار و کردارت هم متأثر از این حالت می‌شود.
خلاصه روزمرّگی بد وضعیتی است که مدتی است گریبان من را هم گرفته،
مثل خیلی از آدم‌های این دوره و زمانه.
انگار به همین روزمرّگی هم عادت کرده‌ام!